Participate!
Menu

Sociale communicatie

Bij autisme is in de eerste plaats het communicatieproces verstoord, maar ook de communicatiemiddelen of de manier waarop wordt gecommuniceerd.

Ongeveer 25 % van alle mensen met autisme praat niet of heel beperkt. Wanneer taal wel aanwezig is, wordt deze echter niet altijd als middel gebruikt om echt te communiceren. Ze vertonen tal van eigenaardigheden of problemen zoals echolalie, waarbij ze geluiden, woorden of zinnen herhalen die ze bijvoorbeeld uit een tekenfilm hebben geplukt. Ze verwisselen persoonlijke voornaamwoorden ('jij' in plaats van 'ik') of zijn obsessief met één thema bezig. Men zegt vaak dat mensen met autisme eenzijdig communiceren; het blijft voornamelijk eenrichtingsverkeer. Ze verwachten bijvoorbeeld niet steeds een reactie wanneer ze iets vertellen. Hun begrip van taal is ook heel anders. Ze nemen taal immers vaak letterlijk.

Raphaël vraagt niet, hij bedient zichzelf.

Mensen met autisme die niet praten, compenseren dit gemis jammer genoeg niet of slechts in geringe mate door andere, niet-verbale vormen van communicatie te gebruiken (mimiek, gebaren, voorwerpen, enz.).

Wanneer taal wel ontwikkelt of alternatieve communicatievormen (zoals bijvoorbeeld beelden) gebruikt worden, moeten we niettemin aandacht aan hun communicatiemoeilijkheden besteden. We moeten bijvoorbeeld de persoon met autisme leren om vooraf de aandacht te trekken wanneer ze iets willen communiceren, aangezien hij dat intuïtief niet altijd zal doen

Zij vertellen...

Hoewel ik alles kon begrijpen wat de mensen zeiden, beschikte ik maar over enkele antwoorden. Ik probeerde, maar meestal kwamen de woorden niet naar buiten. Altijd maar vragen stellen was nog zoiets dat ik constant deed, ik stelde altijd maar dezelfde vraag en ik kreeg met plezier hetzelfde antwoord, telkens opnieuw en opnieuw.Temple Grandin

Thomas trekt op de speelplaats het gras uit. Een lerares zegt hem "hier wordt geen gras uitgetrokken, jongen". Thomas heeft het meteen begrepen. Hij schuift een halve meter op en herbegint...
Hilde De Clercq

Ik nam alles heel letterlijk. Wanneer ik op "kan je... ?" ja antwoordde, bedoelde ik: "ja, ik kan". Maar dat dit eventueel ook kon betekenen "ik ben bereid" of "ik zal", dat besefte ik helemaal niet.
Gunilla Gerland

Wanneer hij iets wil, neemt hij me bij de hand om me ernaartoe te brengen. Hij gaat naar de koelkast en pakt er zelf uit wat hij wil.
De mama van Raphaël

Al wat ik waarnam, moest ik ontcijferen, alsof informatie altijd volgens een uiterst ingewikkelde procedure moest worden gedecodeerd. Soms moest men een zin verschillende keren herhalen, omdat ik er enkel stukjes uit had gehoord. Door de manier waarop mijn hersenen de zin in woorden hadden gesplitst, kreeg ik slechts een vreemde, veelal onbegrijpelijke boodschap door. Meestal had ik een zekere tijd nodig om te kunnen antwoorden op wat men me gezegd had.
Donna Williams