Zij vertellen...

De decembermaand is in aantocht. Ik zie ertegenop omdat Thomas in deze periode helemaal uit zijn normale doen is. Ik heb er het volgende op gevonden. Een verrassing moet iets leuks zijn, ook voor hem. Laten we verrassingen dus voorspelbaar maken. Ik laat hem op de reclamefolder zien wat Sinterklaas zal brengen, wat hij ermee zal kunnen doen en hoe hij het moet gebruiken. We knippen de afbeelding samen uit en plakken haar op een vel rood papier. Ik maak een kalender met witte blaadjes waarvan hij elke dag een blaadje mag afscheuren. Zo kan hij zelf zien hoe lang het nog zal duren. Samen gaan we naar de winkel om het speelgoed ook in het echt te bekijken, want het ziet er altijd anders uit dan in de folders. Als het even kan, lenen we het bij de speel-o-theek. Zo weet ik zeker dat het niet te moeilijk voor hem is en dat hij ermee kan werken. De avond van tevoren zeg ik hem waar de verrassing zal liggen en in welk papier die ingepakt is. Bij de bakker laat ik hem de chocoladen trein zien die hij zal krijgen. Zijn broers en zus vinden dat het leuke verdwijnt als je alles verklapt, maar als de grote dag is aangebroken en Thomas het rode blaadje van zijn kalender trekt, is het voor de eerste keer voor al onze kinderen feest. Hij gooit de pakjes niet meer op de grond en er wordt niet getierd of gehuild: wat hij ziet liggen, had hij verwacht, het was voorspeld, alles klopt. Dan knippert hij twee keer met zijn ogen en tegelijkertijd gaat zijn mondje open en dicht, zijn ene handje lijkt lost te zitten van zijn arm, met zijn andere handje trekt hij voortdurend aan hetzelfde haarpiekje. Hij springt onhandig twee keer op en neer en ik smelt. Ik zie dat hij nu echt gelukkig is.Hilde De Clercq

Alexandre wordt erg bang wanneer zijn gewoonten plotseling worden gewijzigd. Maar wanneer hij ergens is geweest, herkent hij meteen de plek en de mensen.De mama van Alexandre