Verdwijnen neen, vooruitgang ja

Het is een feit dat de meeste kinderen met autisme er in de loop der jaren op vooruitgaan. Ze kunnen heel wat vaardigheden en kennis verwerven, zeker indien ze aangepaste begeleiding krijgen en voldoende worden gestimuleerd.

Maar ook zonder intensieve behandeling lijken de meeste kinderen vooruitgang te boeken. Diverse studies suggereren dat een verbetering tot het ‘natuurlijk verloop’ van autisme behoort. De moeilijkste jaren blijken de kleuterjaren te zijn, daarna verbeteren de meeste kinderen en nemen een aantal problemen af. Hoewel de adolescentie uiteraard opnieuw een lastige periode kan zijn. Maar ook al gaan ze erop vooruit, het autisme zal niet verdwijnen. De kenmerken verdwijnen nooit, zelfs niet bij de mensen die redelijk succesvol zijn. Zij hebben er wel beter mee leren omgaan, zodat de symptomen minder zichtbaar zijn en de nadelige effecten redelijk onder controle. Bij hen valt het autisme nauwelijks op, al is het er wel. Enkel in extreme stresssituaties zien we er dan nog sporen van.

Alles lijkt erop te wijzen dat het autisme niet zozeer verbleekt dan wel verkleurt tijdens de ontwikkeling naar volwassenheid. Zo zien we bij begaafde volwassenen veel minder stereotiepe motorische handelingen (die ze vaak als kind wel hadden) of het stereotiep manipuleren van voorwerpen, maar wel beperkte interesses en mentale rituelen. Of zoals professor van Berckelaer het formuleerde: “bepaalde gedragsverschijnselen vervagen, andere kunnen meer uitgesproken worden”.