Negatieve gevoelens

Ouders signaleren regelmatig dat hun kind meer negatieve gevoelens toont dan positieve. Daar zijn wellicht twee verklaringen voor. Eerst en vooral blijken ze de positieve gevoelens die ze ervaren veel minder naar anderen te communiceren. Ze hebben die aangename belevingen wel, maar delen die niet. Dat mensen met autisme eerder hun negatieve dan hun positieve gevoelens tonen, heeft dus te maken met een sociaal tekort. Het uiten van negatieve emoties is vaak een communicatie in functie van de eigen noden. Positieve gevoelens uiten we daarentegen heel dikwijls niet in functie van onszelf, maar van de ander. We willen de ander laten delen in onze vreugde, onze trots, onze verrukking. Mensen met autisme communiceren eerder in functie van de eigen behoeften dan om anderen te plezieren. Aangezien het uiten van onaangename gevoelens nauwer met de eigen behoeften samenhangt, is het logisch dat we deze uitingen bij hen vaker zien. Maar dit is maar een deel van de verklaring.

De tweede reden is eenvoudiger te begrijpen. Mensen met autisme uiten namelijk meer negatieve gevoelens omdat ze meer negatieve ervaringen hebben. Door hun handicap, hun beperkt en anders begrijpen van deze wereld, ervaren ze heel wat meer frustraties dan wij. Mensen met autisme ervaren meer stress. Ze worden vaak niet begrepen, er wordt te veel van hen verwacht, de omgeving is niet aan hen aangepast, ze worden uitgelachen en gepest, ze worden uitgestoten, ze worden bestraft en terechtgewezen voor zaken waar ze niet eens iets aan kunnen doen... Kortom, het leven is niet makkelijk voor hen.