De rol van de gespecialiseerde hulpverleners
We willen hier nog graag enkele ideeën meegeven over de manier waarop hulpverleners de kinderen ondersteuning kunnen bieden.
- Ze zijn uiteraard verantwoordelijk voor het informeren van de ouders en van het kind met autisme en zijn zussen en broers. De informatie moet over autisme gaan en over alles wat ermee samenhangt, ook over de emotionele impact op het gezin. De informatie moet in functie van de leeftijd en het begripsvermogen van elk gezinslid worden gegeven. Verder verdient het aanbeveling om na het verstrekken van de informatie na te gaan wat de ander ervan onthouden heeft, of er hiaten in zaten en of ze nieuwe vragen heeft opgeroepen.
- De verschillende actoren kunnen best ook aandacht hebben voor het emotionele evenwicht van de broers en zussen, zowel tijdens consultaties als tijdens therapiesessies. Ze doen er goed aan om de terughoudendheid van de ouders wat dat betreft aan te pakken. Ouders zullen immers al snel beweren dat het met de andere kinderen allemaal op rolletjes loopt.
- De hulpverleners doen er ook goed aan de andere kinderen in het gezin vertrouwd te maken met hun wereld, zodat hij minder bedreigend overkomt. Ze kunnen de aanwezigheid van de broers en zussen bij bepaalde consultaties aanmoedigen. Ze kunnen hen aan bepaalde therapiesessies laten deelnemen of aanwezig laten zijn tijdens huisbezoeken. Ambulante diensten beschikken steeds vaker over een recreatieruimte voor de opvang van de andere kinderen, wat het gebeuren minder problematisch maakt en de contacten met andere kinderen in dezelfde situatie bevordert. Sommige hulpverleners organiseren overigens gespreksgroepen voor broers en zussen van kinderen met autisme, waar ze hun ervaringen en vragen in dit verband kunnen uitwisselen.